A place where language meets imagination

എനിക്കൊന്നു പൊട്ടിക്കരയണം എന്നുണ്ട്..പക്ഷെ ഇവിടത്തെ ബഹളങ്ങളിൽ അതിനു പോലും സാധിക്കാതെ ഞാൻ നിശബ്ദയായി നിന്നു. നാളെ എന്റെ കല്യാണം ആണ് അതും ഞാൻ ഈ ലോകത്ത്‌  ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഇഷ്ടപെടുന്ന ആളുമായിട്ട്. ഈ കല്യാണം അത് എന്റെ ആവിശ്യമായിരിന്നു...എന്റെ വാശിയായിരുന്നു നാളെ പുലർച്ചെ ഞങ്ങൾ  എല്ലാവരും പോകും രാഹുലിന്റെ അടുത്തേക്ക്... രാഹുലിന്റെ വീട്ടുകാർ അവിടെയുണ്ടാകും അവിടെ വെച്ചാണല്ലോ കല്യാണം പിറ്റേന്ന്; മൂഹൂർത്തതിന്  സമയമായി താലി കെട്ടിക്കോളു... സ്വാഭാവികമായി ഒരു കല്യാണത്തിൽ ഉണ്ടാകുന്ന മേളങ്ങളോ സദ്യവട്ടങ്ങളോ ബന്ധുക്കളോ ആരും ഇല്ല...ഞാനും രാഹുലും ഞങ്ങളുടെ വീട്ടുകാരും പിന്നെ എന്റെ വീണുടഞ്ഞ കുറച്ചു മോഹങ്ങളും. ഒരു പ്രണയ വിവാഹം അല്ലാത്തോണ്ട് ആരുടേം എതിർപ്പിലായിരിന്നു...ആറു മാസം മുൻപ് വിവാഹ ആലോചന മുഖേന പരിചയപ്പെട്ട ഞങ്ങൾ വളരെ പെട്ടന്നാണ് അടുത്തത്. "ചടങ്ങുകൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു "  അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. പൂജാരികളോ മന്ത്രങ്ങളോ താലപ്പൊലികളോ ഒന്നും ഇല്ല....പക്ഷെ ഞങ്ങടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ ഏറ്റവും  അധികം സ്നേഹിക്കുന്ന പുരുഷൻ ഇന്നെന്റെ ജീവിത  പങ്കാളിയാണെന്നുള്ള സത്യം മനസ്സ് തളരാതെ...