ആൾകൂട്ടത്തിൽ തനിയെ
മുംബൈ എന്ന മഹാനഗരത്തിൽ തിരക്കേറിയ ജീവിതങ്ങൾക്കിടയിൽ തനിച്ചൊരു ജീവിതം നയിച്ചിരുന്ന പെൺകുട്ടിയായിരുന്നു സ്വാതി. എല്ലാ പകലുകളും രാവുകളും അവൾക്കു ഒരു പോലെയാണ്- യാത്ര ചെയുന്ന ട്രൈനിക്കുൾ, ചെയുന്ന ജോലി, കാണുന്ന കാഴ്ചകൾ...എല്ലാം ഒരുപോലെ മാറ്റമില്ലാത്തതായിരുന്നു. പക്ഷെ കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ മുൻപ് സ്റ്റേഷനിൽ കാണുന്ന പരിചിതമല്ലാത്ത ഒരുപാട് മുഖങ്ങളിൽ നിന്നും ഒരു മുഖം അവളുടെ ഓർമയിൽ നിലനിൽക്കാൻ തുടങ്ങി...ആ മുഖചിത്രം അവളെ പിന്തുടരാൻ തുടങ്ങി. പിന്നെയുള്ള പകലുകൾ അവൾക്കു പ്രിയപ്പെട്ടതായി... ആ ചിത്രത്തെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ തിരഞ്ഞു തുടങ്ങി...ആദ്യമൊക്കെ ആ വ്യക്തിയറിയാതെയാണ് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ...പിന്നീട് അത് അറിഞ്ഞുകൊണ്ടായി...പതുക്കെ അവർ പരസ്പരം പുഞ്ചിരികൾ സമ്മാനിച്ച് തുടങ്ങി ....ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾ കാരണം അവൾ മറന്നു പോയ ഒന്ന് അവൾ വീണ്ടും ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി... ഇതുവരെ ആരിൽ നിന്നും ലഭിക്കാത്ത പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു വെളിച്ചം അവൾ ആ മുഖത്തു കണ്ടു കാണും....അവർ പരസ്പരം വിടർന്ന കവിളുകൾ കൈമാറി...പലപ്പോഴും സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും തിരക്ക് മൂലവും ട്രെയിനിന്റെ വരവ് മൂലവും അവർക്ക്...